ජිවිතේ අපහසුම කාලය...

කිසියම් කෙනෙකුගෙන් ඇසුවහොත් ඔබ මේ ආ මගත් එහි ඔබ මුහුණ දුන් අපහසුම කාල පරිච්ඡේදය කුමක් දැයි කියා විවිධ මිනිසුන් විවිධ පිළිතුරු ලබා දෙනු ඇත. බොහො අයවළුන් හට එය වර්තමානය වන අතර කිප දෙනෙකුට එය අතිතයට අයිති කාල කොටසක් වනු නොඅනුමානය. ජිවිතේ සුන්දරම අවදිය තාරුණ්‍ය වන අතර අපුරු චමත්කාරයක් එ තුල ගැබ්වී ඇත. එක්විම්, වෙන්වීම්, සෙනෙහස බෙදා හදා ගනිමින් මේ යන මග අපුරුය.

මේ ලොව වසනා මිලියන තිහක් වු එකිනෙකට වෙනස් ජිවි වර්ගයන් අතුරින් මිනිසා අපුරු ලස්සනක් උපතින්ම හිමිකරගෙන ඇත. සෝබාවත්, එහි වසන්නාවු අනිත් සතුන් සමග අපව සසඳන විට ඇති වන හැගීම අපුරු චමත්කාරජනක හැගිමකි. පරිණාමයත් සමග ඉදිරියට එන විට මෙ අපුර්වත්වය ඔබටද විඳගැනිමට හැකිවෙවි ඔබ එ විෂයන් ඉගෙන ගන්නා කෙනෙකු නම්. නමුත් ඔබ එය ඔබගෙ පාසල් අධ්‍යාපනයේ කොටසක් ලෙස කළේ නම් එහි ඇති අපුර්වත්වය වෙනුවට ඔබ වින්දනය කරනුයේ වෙනස් ආකාරයකටයි. මා පාසලේදි ඉගෙනගත් විෂයන් සියල්ල ඉගෙන ගත්තෙ විභාගයක් වෙනුවෙන් බව සිහිවෙන විට මගෙ සිත කිසියම් ලෙසකින් සියුම් දුකකින් පිරීයයි. එ ගත් දැනුමින් බොහො ප්‍රමාණයක් අමතක වි ගොසින් බවත් මගෙ මහන්සිය අපතේ නොගිය බවත් මා හට දැනෙන්නෙ මා ලෝකය දෙස බලන ආකාරයත්, එ තුල ගමන් කරන ආකාරයත්, එහි සුන්දරත්වය විඳින ආකාරය අනුවය. ඔබ කරන්නා වු රැකියාවට ඔබ ඉගෙනගත් දැ අතුරින් ඉතාම කුඩා දැනුමක් අවශ්‍ය වන බවත්, ඔබ බොහො කාලයක් තුල මහන්සි වී ලගා කරගත් දැනුම් පද්ධතින් බොහොමයක් ඔබෙන් ඇත් වෙන බව දැනෙන විටදි ඔබගෙ සිතෙ ඇතිවන්නා වු හැගිම ගැන මදකට කල්පනා කර බලන්න. සියුම්ව කල්පනා කිරිමෙදි ඔබ ඉගෙනගත් සියල්ල එකිනෙකට යා කල හැකි බවත් එවා සියල්ල අද ඔබ වෙනුවෙන් වෙහෙසෙන බවත් පෙනෙවී.

ලොකයේ බුද්ධිමය අතින් ඉදිරියට ආ සතුන් තමන්ගෙ ඉදිරි පරම්පරාවට තමන් සතු දැනුම හිමිකර දි තම සතුන්ගෙ පැවැත්ම තහවුරු කරයි. මෙ සතුන් මුහුනදෙන අපහසුම කාලය තම දෙමව්පියන්ගෙන්, උන්ගෙ රැකවරනයෙන් වෙන් වී තනිව ගමන් අරඹන්නා වු කාලයයි. මෙ කාලය තුල විශාල කැපකිරීම්, විශාල ඝට්ටනයන් හට ජිවින් මුහුන දෙති. මිනිස් පැටියාගෙ තත්වයත් එසේමය. සමාජයේ ඔහුගෙ අනන්‍යතාව රදා පවතින්නෙ ඔහුටම ආවේණික ගති ලක්ෂන නිසාවෙනි. මෙ ගතිගුණ ඔහු හො ඇය එකතුකරගනු ලබන්නෙ ඔහුගෙ වැඩිමෙදි ඔහු දකින්නාවු, අසන්නාවු සංසිද්ධින් සමගින්ය. මා පාසලෙදි ඉගෙනගත් බොහො දැ අද සමාජයේ මිනිසුන් තුල හො නොදකියි. නිවැරදි දෙ ඉගෙන ගත්තත් වැරදි දෙ කලයුතුයි. නොමැතිනම් සමාජයෙ පැවැත්මක් නැති වන බව පසක් කරගත යුතුයි. නැතිනම් ඔහේ පාවිගෙන ගඟ දිගෙ පහලට ඇදි ඇදී යා යුතුයි. විශාල සතුන් කුඩා සතුන්ව ආහරයට ගනි. විශාල මිනිසුන් පොඩි මිනිසුන්ගෙන් මුදල් රැස් කර ගනි. ලෝකය පවතින්නෙ එසේය. මෙයින් මිදිමට කිසිවේකුට හැකියාවක් නොමැත. මෙය වැරදි බව දැනුනත් මෙය මා හට වෙනස් නොකල හැකි සේ දැනුනත් මෙයට ඇතුල් වීමට කිසිමය ප්‍රතිරොධයක් මාගෙ අභ්‍යන්තරය තුලින්ම මතුවේ. මෙය වැරදි බව දැනෙන්නෙ මා කුඩා කල පංසලේදි ඉගෙනගත් දැනුමකිනි. කෙසේ වෙතත් ඉදිරියෙහි ඇති ගමන් මග තමන්ගෙ ප්‍රතිපත්තිවලට, තමන්ගෙ හදවතෙහි හැඩයට නොගැලපෙන බව දැනුන විට බුද්ධිය මෙහෙයවමින් කල්පනා කල යුතුයි. තමන් කුඩා කල සිට ඇති කරගත් දේ අතහරිනවාද, නැතිනම් සමාජය පිලිගන්නා වු ප්‍රතිපත්තින්  මගහැර ගමන් කරනවාද යන්න තිරණය කල යුතුයි. දුප්පත් මිනිසා තමන්ට තිබෙන්නා වු වටිනාකම නොදැන පොහොසත් විමට ගොසින් තමන්ගෙ වටිනාම ධනය නැති කරගන්නා ආකාරය දකිමි. මුදල් යහමින් එක් රැස් කරගන්නා පුද්ගලයින් විවිධ ක්‍රම වලින් මුදල් එකතු කරගන්නා ආකාරය දකිමි. තමන්ගෙ නිදහස, ආධ්‍යාත්මය, ගැන අවබෝදයක් නොමැතිව ජිවිතේ සියුම් සුන්දරත්වයන් අතහැර එකතු කරන්නා වු දේවල් වලින් ඇති කරන පසුතැවිලි විමට වඩා මනසට දැනෙන සුවය, සැනසීම වටී. මා එකතු කරන්නා වු දැ මා ගෙනියන බව සිහිවෙන විට අපුරුය. ජිවිතෙ අපහසුම කාලය තනිව හදවතත් සමග පොර බඳනා කාලයයි. හදවත් නොමැති මිනිසුන්ද ඇත. වෙනස් වුයෙ නම් කිසිම වේදනාවක් නොමැත. නමුත් වෙනස් වුයෙ නම් කිසිම සුන්දරත්වයක්ද නොමැත. අසා හො කියවා ඇති දෙ සිහිකර ගින්න දැක ගින්නට නොපැනිම බුද්ධිමත්ය, ගින්න දැක දැක ගින්නට පැනිම අනුවණය, ගින්න දැක  ගින්නට පැන එහි වේදනාව විද එලියට පැනිම.....