මොකද්ද මේ....

මම හැම තිස්සෙම කල්පනා කරන දෙයක් ..." මොකද්ද මේ ..."

    ජිවීතය..
    ආදරය..
    බැදීම..

කවදාවත් ලෙහා ගන්න බැරි නූල් බෝලයක කොනක් අල්ලන්  මම කොච්චර වෙහෙසෙනවද..මනසින්... මම කොච්චර හොඳ මනුස්සයෙක් වෙන්න හැදුවත් එහෙම වෙන්නෙ නැහැ.. එහෙම වෙන්න හොදත් නැහැ කියන යතාර්ථයත්  පුංචි මනසට දැනෙද්දි...  අපිට කොච්චර මිනිස්සු උදව් කරලා තියවද.. අපි එ උදව් කොච්චර අමතක කරනවද.. අපි කොච්චර එ දෙවිවරුන්ගෙ ගුණ අමතක කරලා , එ ගුණයන් මකලා අපිම වැජඹෙන්න උත්සහා කරනවද.... එ අස්සෙන්ම අපි කොච්චර  ඇදගෙන වැටෙනවද..කොච්චර මිනිස්සු සමාජයෙ අපිට මුණ ගැහෙනවාද.. එ මිනිස්සු අපි ජිවිතෙ ගමන් මගෙ සටහන් කරන සටහන්.. සමහර එවා කොච්චර සුන්දරද... සමහර එවා කොච්චර නපුරුද.. අපි එ සටහන් වල කොච්චර අතරමන් වෙනවද. අපි කොහෙද යන්නෙ .. කාත් එක්කද ගමන් කරන්නෙ අපි කවුරුවත් දන්නෙ නැහැ. අපි ලියන , කියන, ගයන ,වයන හැම වචනෙකම වැදගත්කමක් දැනෙන්නෙ ඉතාම සුළු මොහොතකට විතරයි, හැම තාලයකම සුන්දරත්වය සුළු කාලයකට විතරක් දැනෙන දෙයක්... සදාකාලික සුන්දරත්වය ගැන කතා කරෙ බුදුහාමුදුරුවො විතරයි.. එත් මට දැන් එකත් අමතකයි පන්සලෙන් ඈත් වුනාට පස්සෙ....

අම්මා තාත්තා.. සහොදර සහොදරියො... යහලු යෙහෙලියො.. ගුරුවර ගුරුවරියො, ඇසුරු කරපු පත පොත කවි ගී සින්දු... පුරුදු කරපු පුරුදු.. ක්‍රීඩා.... මම මෙ දෙවල් වලින් ඇතිවුන දෙයක් විතරයි... මෙ ශරිර කූඩුවෙ ඇතුලෙ ඉන්න ජිවියගෙ හරය ඔය හැමදෙයකම පරාවර්තනයක්... මෙක කියවන ඔබ උනත්  එහෙමම කෙනෙක් තමයි... අපි හිතුවට මෙ අපි හරි හම්බ කරපු දෙවල් කියලා එක තාවකාලිකව සිත සන්තොස කරගන්න හිත ඇතුලේ හදාගන්න මායාවක් විතරයි.. එ මායාව ඇතුලෙ සන්තොස වෙන්න තියන අයිතියට මම ගරු කරනවා... මට සන්තොස හේතු 1000 කි ඇති වෙද්දි මට දුක් වෙන්නත් හේතු 1000 ක් ඇති වෙනවා කියන දෙ මම තදින්ම විස්වාස කරනවා. ජිවිතය කියන්නෙ ඔය මොහොතවල් වල එකතුවක්. ඊට එහා දෙයක් නැහැ.. තරුණ වයසෙදි ඇති කරගත්තු පුරුදු.. බොහොම තදින්ම මනසට ගතට කාවැදුනු පුරුදු එවා එක සංකේත විතරයි අපේ ආවෙණිකත්වය නිරූපනය කරන ... අනිත් මිනිස්සු බොහොම අමාරුවෙන් ගත්තු දෙවල් වලට ගරහන්න හොඳ නැහැ.. එව්වට ගරු කරන්න ඔනා..  රේස් එකට බැස්සනම් දුවන්න ඔනා.. 

මමත් වැරදි කරන කෙනෙක්.. වැරැද්ද දැන දැනම කරන කෙනෙක්.. වැරදි නොකර ඉන්නම බැරි කෙනෙක්... එ වැරැද්ද නිවැරැද්ද කරන්න බුදු දහම ඇතුලෙ තියන සිදුරු සොයන කෙනෙක්...මම හරි.. බුදුහාමුදුරුවන්ට වැරදුනා එහෙම නෙද..... අපි හරි නෙද.. බුදුහාමුදුරුවන්ට නෙද වැරදුනෙ... ඔව් එක එහෙම තමයි... එතනින් මෙහාට එන්න එපා...එතනින් මෙහාට ඔයා එක අඩියක් තිබ්බොත් අපෙ හෘද සාක්ෂියම අපිට සාපයක් වෙයි..

මට දවසක් මගෙ වැඩිහිටි යහලුවෙක් සටහනක් දුන්නා.. " මල්ලි අපි තරුණ කාලෙ හරි කියලා හිතෙන දෙවල් කරන්න ගොඩක් අමාරුයි.... එවගෙම මහලු කාලයෙදි ... අපි තරුණ කාලෙ කරපු දෙවල් කියන්න ඊට වැඩිය අමාරුයි..... අදහස් හැගිම්, ප්‍රතිපත්තීන් එක්ක ජිවත් වෙන්න හරිම අමාරුයි..එවා බොහොම ලිහිල්ව අල්ලගන්න ගමන ලෙහෙසියි.... කරුමෙකට මට පුරුදු නැහැ හිමින් අල්ලගන්න.. බුදුහාමුදුරුවොත් දෙශනා කරෙ.. ලිහිල්ව අල්ලගන්න කියලා... හැබැයි මම සටහන් කරපු විදියට මම එහෙම කරන්නෙ නැහැ... මම බුදුහාමුදුරුවන්ට ගරු කරන්න එක හේතුවක් මෙ හේතුව..
එතුමා අවුරුදු දෙදහස් පන්සීයකට කලින් දෙශනා කරා අපිට වරදින විදිය ගැන..... එ වැරැද්ද පිළිගන්න. තමන්ට වැරදුනා කියන දෙ පිළිගන්නත් තමන්ගෙ හිතෙ ශක්තිය ඇති කරගන්න හැටිත් එතුමාම දෙශනා කරා..

මොකද්ද මෙ .. අපි කරන්නෙ...

මකුළු දැලක.......

 

උගත මනා සිල්පය මයි මතු රැකෙනා

කියමින් මකුළු දැල උපහැරනෙට ගන්නා

ඇඳුරුතුමන් ලොව සරු තතු සඟවන්නා

දෑසින් දකින තුර නුඹ එය පිළිගන්නා

මකුළු දැලකි විසිතුරු නෙක රටා මැවූ

මකුළු මවකි පැටවුන් පණ කෙන්ද පෙවූ

ඒ පැටවුන්ම බුදිමින් ලොව පසක් කෙරූ

පැටවුන් කෙරේ ලොව පිහිටක් වෙති කවුරු

මවගෙන් මිදී රැක ගනිමින් පණ කෙන්ද

දරුවන් ඇදී යයි ලොවකට ඝන අන්ද

වෛරය පිරි ඇති පපු කුහරය බින්ද

පැටවුන් වැඩී පසු කරගෙන දුක් කන්ද

මකුළු පරපුරෙහි එක් කෙලවරක ඉඳ

මකුළුව කල්පනා කරමින් මවගෙ රඟ

තමපැටවුන්ම රස මසවුළු වන දිනෙක

තමනුත් දැලක නූලක් විය බව දැනින...

පින්තුරය ඉස්සුවෙ - http://teachers.net/gazette/wordpress/wp-content/uploads/2012/07/spiders_web.png

උදෑසන...

********************************************

 

සිතෙහි ඇතිවුණ පහන් හැඟුමක් කෙළවරක හිඳි නුඹට පෙනෙද්දි..

ගතෙහි පිබිදුණු සසල හිරිගඩු නැවුම් කතාවක රහස කියද්දි..

මලෙහි පෙති මත රැස්වු පිණි බිඳු උදා හිරු වෙත ද්වේෂ කරද්දි...

නුඹෙහි වත මත වැතිරු මද නළ මගෙ ලොකය සුවඳ කරද්දි...

********************************************* 

පින්තුරෙ ඉස්සුවෙ.....

www.sodahead.com/living/ok-this-is-a-gross-one-do-you-kiss-your-partner-first-thing-in-the-morning/question-1759777/?link=ibaf&q=&imgurl=http://ih1.redbubble.net/work.3665165.3.flat,550x550,075,f.morning-kiss.jpg

ලිංගික කුහකත්වය හා ලිංගික ජිවිතය හා ජිවිතවීමෙ සතුට....

මෙ අභිත අයියායි, ප්‍රියායි, දිල්, රංග තුන්දෙනා මරාගෙන තිබුනා මෙ සාකච්චාව එලියට ඇදලා.. පොඩි එකා වුනත් මුකුත් නොකියා ඉන්න එක හරි මදි නිසාත් රත් වුණ වෙලාවෙ තැටියට පිටිගුලියක් දාගෙන රොටියක් පුච්ච ගන්න ඔනා නිසාත් සටහනක් දමන්න ඔනා කියලා හිතුනා මෙ සම්බන්දව. එතකොට අපි මෙ ගැන ලියන්න ලියන්න අපි මෙ ගැන නොදන්න බව ඉතාම ලස්සනට එලියට එනවා.. හැබැයි මෙ ඔක්කොම හිතෙ තියන අදහස් විතරයි. අභිතයියගෙ මාතෘකාවෙදි අභිත අයියා එක එල්ල කරලා තිබුනෙ ගැහැනු ඔක්කොම පත්තිනි අම්මලා, අපි තමයි වලත්තයො ... එ වගෙ  එක පටන්  ගත්තෙ ප්‍රියාගෙ බ්ලොග් එකෙදි ගැහැනු කෙනෙක් කියලා තිබුනා ආදරයක් නැතුව ගැහැනු කෙනෙකුට ලිංගිකව එකතුවෙන්න අමාරුයි පිරිමි කෙනෙක් එක්ක කියලා... පිරිමි අයට එහෙම නැහැ... ආදරයක් නැතුව පිරිමි අය එකතුවෙනවා කියලා. අපිට මිනිස්සුන්ගෙ හිත් දිගටම කියවන්න බැහැ.. ආදරයක් කියන වචනෙට වැඩිය ආකර්ෂනය කියන වචනෙ පාවිච්චි කරන එක හොදයි කියලා මට හිතුනා.. ගණිකාව තමන්ගෙ සේවාදායකයත් එක්ක එකතුවෙද්දි සේවා දායකයාගෙ ආකර්ශණාත්මක ලක්ෂනයක් හොයාගෙන එ කෙරෙන් සේවාදායකයාව තෘප්ත කරනවා වෙන්න පුලුවන්. එ වගෙ කෙනෙකුට තමයි සාර්ථක ගණිකා වෘත්තියක නියැලෙන්න පුලුවන්.  එක නිසා ගැහැණු අය මෙ ආදරය කියන දෙ ඉස්මතු කරාට එයාලගෙ සටහන් වලින් ඇත්තටම ආදරයට වැඩිය ආකර්ෂනය තමයි එතනදි මතුවෙන්නෙ. එ ආකර්ශයන පිරිමි කෙනෙක්ගෙ කඩවසම් බවම රදා පවතින දෙයක් නෙමෙ. එකට ගොඩක් සාධක තියනවා. කොහොම වුණත් ඔය ගැහැනු කෙනෙක් ගෙ ආදරය කියන දෙ මම විස්වාස කරන්නෙ ගොඩක් අඩුවෙන්. ගැහැනු කෙනෙක් ආරක්ෂාවයි පතන්නෙ. ආරක්ෂාව,ස්ථාවරත්වය,ශක්තිය,මෘදුබව වැඩි තැන ගැහැනු අය නතර වෙනවා. පිරිමි අය විස්වාසය,සතුට,ආකර්ශණය, ගතිකත්වය වැඩිව තියන තැන් වල නතර වෙනවා. කොහොම වුණත් මුලු සත්ව සංහතියෙම බුද්ධිමය පරිණාමණයේ සිදුවෙන වැදගත්ම කරුණ තමයි දිර්ඝ කාලීන සම්බන්දකම්. එ නිසා ඉතාම වැදගත් ලක්ෂනයක් තමයි සම්බන්දකම් අතර ඇති විස්වාසය. එක පවත්වාගෙන යන්න පුලුවන් ඉහල බුද්ධියකට විතරයි. ඉතින් මෙ විස්වාසය කියන දෙ එකිනෙකාගෙ මනස මත රදා පවතින් දෙයක්. මම කෙනෙක්ව විස්වාස කරද්දි මම කල්පනා කරන්නෙ නැහැ එ කෙනා එ විස්වාසය දිගටම රකිනවද කියලා. එයාගෙ බුද්ධියට, මානසෙ යම් හැකියාවන් කිපයකට අනුව පවතින දෙයක්. එක බිඳුනට පස්සෙත් මම ආයෙ එ කෙනාව විස්වාස කරනවා. '' හරි කෙල්ලෙ ප්‍රශ්නයක් නැහැ, එකට මොකක් හරි කරමු ''. ආයෙමත් '' මට උඹව විස්වාසයි ''...... මට ප්‍රශ්නයක් නැහැ අනිත් කෙනා විස්වාසය රකිනවද කියන එක.. එක මට වැඩක් නැහැ .. මට වැඩක් තියන්නෙ මම විස්වාසය රැක්කද කියන එක. මට එ විස්වාසය 100 % පරිපුර්ණව රකින්න බැරි බව මම දන්න හින්දා මම එක මගෙ විරුද්ද ලිංගිකයාගෙන් බලාපොරොත්තු වෙන එක වැරදි නිසාත් ඇයටත් අවස්ථාවක් දෙනවා. ඇගෙ මනසට වැට බඳින්න මම උත්සහා කරන්නෙ නැහැ. ඇයට එ නිදහස දිය යුතුයි.. මා තුල යම් ගතිගුණ තියනවා නම් ඇය මා කෙරෙහි දිගටම නැඹුරු වි සිටින්න එක මගෙ දක්ෂතාවයක් කියලා මම පිලිගන්නෙ. මම මෙ ලියන්න උත්සහා කරන්නෙ මම ලිංගික කුහකත්වයක් නැතිකෙනෙක් කියලා නෙමෙ. නමුත් මම හැමතිස්සෙම උත්සහා කරනවා එ කුහකත්වයෙන් මට දැනෙන අස්ථිර බව අඩු කරගන්න වෙන වෙන ගති ගුණ ඉස්මතු කරගන.
මෙ ලිංගික කුහකත්වය අල්ලගෙන අපි එකිනෙකාට වචන වලින් විදගන්නවට වැඩිය ඉතාම වැදගත් මාතෘකා කිපයක් තියනවා මෙ සම්බන්දව අදහස් තොරතුරු හුවමාරු කරගන්න. මෙ අනතුර අපි හැමොම අපෙ විරුද්ද ලිංගිකයත් එක්ක සමජයෙ ගත කරද්දි මුහුණ දෙන පොඩි අවදානම් හැගිමක්. එත් එක ගැන බයෙන් සැකෙන් අපෙ අපෙ ජිවිතය අපි ලගින් ඉන්න කෙනාට අපෙන් ලැබෙන්න ඔනා විස්වාසය, ගෞරවය, සෙනෙහස , දයාව අඩු කරනවා නම් එක ලොකයෙ බුද්ධිමත්ම සත්තු කියයි කියා ගන්නා අපි අපිට කරගන්න ලොකු නින්දාවක්.
ප්‍රියන්ත අයියා ලියලා තිබුනා ලිංගික තෘප්තිය ගතටද සිතටද.. මගෙ අදහස් නම් තමන් ලිංගික වශයෙන් තෘප්තිමත්, සක්‍රිය කෙනෙක් නම් එ පුද්ගලයාගෙ නිවැරදිතාවය, හැකියාව , ආත්ම විස්වාසය මෙ හැම දෙයක්ම ඉතාම ඉහල මට්ටමක පවතිනවා. එක අපිට එ පුදගලයාගෙ සැම ගතිගුණයකම සටහන් වෙලා තියන දෙයක්. අපිට පුද්ගයෙකු දිහැ බලලා, හොදින් නිරික්ෂනය කරලා, එයාගෙ ජිවිතෙ හැඩය ගැන හිතන්න පුළුවන්. මෙතනදි ප්‍රියන්ත අයියා විස්තර නොකරන දෙයක් දකිනවා මම. අනිත් පාර්ෂවය උදුරගන්න ලිංගික සතුටක් තියනවා, අනිත් පාර්ෂවය කැමැත්තෙන්ම තමන්ට දෙන සතුටක් තියනවා. දෙපැත්තෙම තෘප්තිය තියන්නෙ තමන්ගෙන් අනිත් පාර්ෂවයාට තිලිණ කරන සතුට මත. ගැහැණු කෙනෙකුට මොනදෙ නැති වුණත් තමන් වෙනුවෙන් තමන්ව රැකබලාගන්න, තමන්ට ආදරෙ කරන්න විස්වාසවන්ත කෙනෙක් ඉන්නවා කියන දෙ මුලු ජිවිතයම තෘප්තිමත්ව ගෙවන්න තියන ප්‍රදාන සාධකයක්.පිරිමි කෙනෙකුට මොන දෙ නැති වුණත් මම මගෙ ගැහැණිව මට පුලුවන් අයුරින් රැකගත්තා, සැලකුවා කියලා දැනෙන දෙ පිරිමි බොහොම අතලොස්සකට විඳින්න පුලුවන් සන්තොසයක්. බොහොම සියුම් සතුටක්. එක නිසා ලිංගික තෘප්තියත් ජිවිතෙ අපි ලබාගන්න ජිවත්වීමෙ තෘප්තියත් අතර ලොකු ලබැඳියාවක් තියනවා. අපි කොතරම් දෙවල් එකිනෙකින් වෙන් කරගෙන වෙන වෙනම අධ්‍යනය කරන්න හැදුවත්, අර්ථදැක්වීම් කරන්න හැදුවත් ලිංගික ජිවිතය, ගෘහ ජිවිතය, වෘත්තිමය ජිවිතය, ආධ්‍යාත්මික හරයන් මෙ හැම දෙයක්ම එකිනෙකට සම්බන්දයි, රසවින්ඳනය, සංවේදිතාවය, නිරවද්‍යතාවය මෙවා හැමදයක්ම එකම දෙකින් ව්‍යුත්පන්න වෙන දෙවල්.

මම මෙ ලිපිය ලිද්දි අරහෙ අරුන් මරාගන්නවා. එවා කියවපුවාහම මට තෙරුම් යන කිපයක් තියනවා. මෙ ලියන්නෙ මගෙ අදහස්. මට මුලු ලොකයම හදන්න බැහැ. අපි හැමොම අපෙ හදවත් යම් යම් තැන් වලදි හොදටම පලුදු කරගත්තු මිනිස්සු. එ හදවත් වල පලුදු වහගන්න අපි තව කෙනෙක්ගෙ හදවතක් තුවාල කරන එක වැරදියි. එක අපෙ අතෙන් නොකෙරෙන්න ඔනා දෙයක්. අපි හදවත් හිත් ඇතුලෙ තියන මෙ රිද්මය අපි ජිවිතෙදි අපෙ සහකරුවා හො සහකාරිය ඉදිරියෙ ඇයගෙ ඔහුගෙ සතුට තෘප්තිය කෙරෙහි විශාල ලෙස බලපාන දෙයක්.  පිරිමි කෙනෙකුයි ගැහැනු කෙනෙකුයි කාමරයක් ඇතුලට රිංගුවා, බස් එකක දි ආකර්ෂනය වෙලා බස් එකෙන් බැහැලා කාමරෙක රිංගුවා සංස්කෘතියක් නැහැ සදාචාරයක් නැහැ කියලා එ ගැහැණු කෙනාටයි පිරිමි කෙනාටයි දොෂාරොපණය එල්ල කරන එක වැරදියි. හැමොම තම තම නැණපමණින් හැසිරෙන්නෙ. එවගෙම උඹලා පත්තිණි අම්මලා, අපි වලත්තයො කියලා කියන එක මට අනුව තෙරුමක් නැති දෙයක්.. අපි සමාජය හදන්න යන එක හොඳ දෙයක් නෙමෙ. ලිංගික කුහකත්වය අපි හැමොගෙම තියනවා.. එක නැහැ.. එක වැරදියි.. එව්වා තෙරුමක් නැති කතා. පිළිගන්නෙ නැති කෙනෙකුට තෙරුම් කරලා දෙන්න එපා කියලා මට තිස්ස අයියා ලස්සනට තෙරුම් කරලා දුන්නා.
මචන් අයියලා, අක්කලානෙ.. මට අනුව , මගෙ අදහස් වලට අනුව උඹලගෙ ජිවිත වල තියන වටිනාකම තිරණය වෙන්නෙ උඹලගෙන් උඹලගෙ ඉදිරි පරම්පරාවට දෙන දායදය අනුව. උඹලගෙ තාත්තලා උබලගෙ අම්මලත් ලිංගිකව එකතුවෙලා ඉපදුනා. ඉස්කොලෙට දැම්මා. උඹල හැදුනා සමාජෙට ගියා, හම්බ කරා, උඹලා දැන් දරුවො හදනවා. උබලා උඹලගෙ යට ඉන්න උන්ට මොනවද දෙන්නෙ... කියන දෙ මට ලොකු ප්‍රශ්නයක්. මම තදින්ම විස්වාස කරනවා ලමයට කුණුහරප ඔක්කොම උගන්වන්නෙ උන්ගෙ අම්මයි තාත්තායි කියන දෙ.

දැන් මෙ බ්ලොග් අවකාශය ඇතුලෙ ඉන්න අක්කලා,නංගිලට ලිංගික කුහකත්වය තෙරුම් කරන ආකාරයට මම කැමති නැහැ. උඹලා එහෙම කරන්න යන්නෙ උඹලගෙ ගැහැණුගෙන් උබලා පරාදවෙලා හින්ද කියලයි මට වැටහෙන්නෙ. ලිංගික කුහකත්වය තමයි ලිංගික ජිවිතය ලස්සන කරන්නෙ.. එ ලිංගික ජිවිතය  මුළු ජිවිතයට ලොකු අර්ථයක් එකතු කරනවා.

බැදලා නැති උන්... ඉක්මනට කවුරුහරි හොයාගෙන බැදපල්ලා. මම මෙහෙමයි මගෙ ගැහැනිට, මගෙ දරුවට සලකන්නෙ කියලා.  ලොකෙට පෙන්නපල්ලා.
බැදල ඉන්න උන්... උඹලගෙ ජිවිතෙ ලස්සන ලොකෙට පෙන්නෙ උබලගෙ දරුවාගෙන්. එ දරුවො තමයි උඹලගෙ විශිෂ්ඨත්වය ලොකෙට පෙන්වන්නෙ.

ලිංගික කුහකත්වය මිනිස්සුන්ගෙ ජිවිත මෙ දෙකම බොහොම සියුම් හුයකින් බැදි ඇති ආකාරයක් තමයි මම දකින්නෙ. මෙක අපිට උපතෙ ඉදන්ම තියනවා. බස් වල ජැක් ගහන උන්, ගණිකාවොත් එක්ක නිදාගන්න උන්, තමන්ගෙ බිරිදව අමතක කරලා දාල හොර ගැහැණුත් එක්ක නිදාගන්න උන්,  තමන්ගෙ මිනිහව අමතක කරලා පිට පිරිමිත් එක්ක නිදාගන්න උන්. මෙවා ඔයාලා ගහමරාගන්න ඔනා ප්‍රශ්න නෙමෙ. මට දැනෙන විදියට ඔයාලගෙ ප්‍රශ්නෙ තියන්නෙ. ඔයාලට ඔයාලව විස්වාස කරන්න බැරිකම. මිනිස්සුන්ට ගෞරවය ආදරය විස්වාස කරන්න පුරුදු වෙමු. අපිට එක කරන්න බැහැ. හැබැයි උත්සහා කරමු.

සෝම හාමුදුරුවො සහා මගෙ රට.......

''ගංගොඩවිල සොම හාමුදුරුවොලු බණට එන්නෙ.. "

මම සත පහකට ගනන් ගත්තෙ නැහැ...කර කර හිටපු වැඩේම කරනවා.

''නියමෙට බන කියනවා බන් ඇඬෙන්න.. උඹ උගෙ බණක් අහලා නැහැනෙ''
මට හිනා ගියෙ නැත්තෙ.. අපේ ගැන්සියෙ හිටපු උන් සාමන්‍යෙන් කොච්චර පංසල් පල්ලි ගියත් ඔනා කෙනෙකුට කතා කරන්නෙ මෙහෙමයි. මම එදා එ බණට ගියෙ නැහැ. ඉට පසු කිපවතාවකදිත් අපේ නගරයට සෝම හාමුදුරුවෝ වැඩියත් මම එක බණක් ඇහැව්වෙ නැහැ. පාසලට වැඩියා  සීල ව්‍යාපාරයෙ යෙදි හිටපු අයට බණ දෙශනා කරන්න.. එ වේලාවෙත් මම කොහාට හරි මඟහැරියා. එ  2002 දි විතර. කැම්පස් එකෙ මුල් මාස දෙකෙදි තුනෙදී මට ගොඩක් ජිවිතෙ ගැන කල කිරිම් ඇති වුණා. මම ධර්මය හොයන්න ගත්තා. එක එක සයිට් වල. ඔන්න ඔය යන අතරතුරෙදි තමයි සෝම හාමුදුරුවන්ගෙ පළවැනි බණ මගෙ කණට වැටුණෙ. එ තමයි ''සතර අගති''

චන්දා දොසා බයා මොහා - යොධම්මං අතිවත්තති
නිහියති තස්ස යසො - කාල පක්ඛෙව චන්දිමාති...

ඔන්න ඔය ගාථාව තමයි එ දේශනාවට අරමුණු වෙන්නෙ. මම හරිම ආසවෙන් ඉට පස්සෙ බණ අහන්න ගත්තා.. සොම හාමුදුරුවන්ගෙ හඬ එකතුවක් හදාගත්තා.එ ඔක්කොම බණ ඇහැව්වත් කවදාවත් පල්ලියකට, පල්ලියේ දෙවියන් වහන්සෙව යදින පුදන කෙනෙක් කෙරෙහි වෛරයක් ඇතිවුණෙ නැහැ.. කතොලික , මුස්ලිම් යහලුවො වෙනදා මෙන් ඇසුරු කරා. මම ගොඩක් සන්තොස වුනා මම බෞද්ධ පවුලක ඉපදිලා තියන්නෙ ලොකුම වාසනාවකට වෙන්න ඇති කියලා. මම සංසාරෙ, සංසාර පුරුදු කියන දේ ගැන විස්වාස කරනවා.
සොම හාමුදුරුවො එයාගෙ අන්තිම දෙශනාවෙදි ප්‍රකාශ කරා මෙහෙම.

'' මෙ අවසන් ඉල්ලිම වශයෙන් අපි කීපදෙනෙක් අපවත් වෙමු. අපවත් කරන්න නම් ලැහැස්ති වෙන්නෙ.. සාසනෙ නාමයෙන් අපි කිපදෙනෙක් අපවත් වෙමු. අතීතයෙත් අපවත් වුණානේ.. එහෙමනෙ රැකගෙන ආවෙ... එහෙම නම් ඉතින් , එතකොට එකෙන් පාඩමක් ඉගෙනගෙන එක්කො පැනලා දුවයි ඔක්කොම.. නැත්තම් අපෙ මල මිණිවලට උඩින් එගොල්ලො ඉදිරියට එවි.. ඔය දෙකෙන් එකක් වේවී.. එ ටික හොදට සිහියෙ දරාගන්න..''

සෝම හාමුදුරුවො අපවත් උනා. අපවත් කරාද.. අපවත් වුණාද...  යන්න මට වැඩක් නැහැ.. දැන් උන්වහන්සෙගෙ හුස්ම ටික ගිහින් කය අළු වෙලා ඉවරයි. අපිට ආපහු මුකුත් නැහැ මෙ එකතුකරගත්තු හඬපටි ටික විතරයි තියන්නෙ.අවුරුදු 60 ගානක් මෙරට පාලනය කරපු පාලකයො, වරින් වර මතු වුණ විප්ලවවාදියො, කථිකයො, එයාලා කරපු කියපු දෙවල් ගැන මම ඉතාම සුළුවෙන් පොත පතින් කියවලා තියනවා. හාල් වලින් මිනිස්සුන්ව බය කරා, ඔන්න යුද්දෙ  කියලා මිනිස්සුන්ව බය කරා, ඔන්න ද්‍රොහියො කියලා මිනිස්සුන්ව බය කරා. හැමදාම  එකම දෙ කරෙ. අපි හැමදාම මේ නාඩගම දිහැ බලන් හිටියා. අදටත් .. නිල් පාට, කොල පාට, රතු පාට...
'' තට්ටයො පාර්ලිමෙන්තුවට එන්න අරගෙන.. ගණයි පංසල් වලට වෙලා දෙන දෙ කාලා බීලා ඉන්න බැරුව.. මගුල් අහනවා පාරවල් ගානෙ.. '' මෙ වචන මගෙ කන්දෙකට වැටිලා තියනවා 100 මොරටුව කොටුව බස් එක ඇතුලේ.
තමන්ගෙ ආගමට වැඩිය තමන්ගෙ පක්ෂෙ හැමතිස්සෙම අපෙ බෞද්ධයින්ට ලොකු උණා නෙද..
මම නම් නියම බෞද්ධයෙක් නෙමෙ. මට බැහැ මම නියම බෞද්ධයෙක් කියලා කියන්න.මම ගොඩක් උත්සහා කරනවා හොද මනුස්සයෙක් වත් වෙන්න.. අරක්කු ටිකත් බිව්වත් බලන්නෙ කාටවත් කරදරයක් නොවි පැත්තකට වෙලා ඉන්න. කුණුඇල ඇරියාවගෙ කට බස බස ගාලා පිටවෙන වචන... එ අස්සෙන් ප්‍රොසෙසර් එක වැඩ කරනවා .... අර වචනෙන් අරයාගෙ හිත රිදුනද... මෙ වචනෙන් මෙයාගෙ හිත රිදුනද....

සෝම හාමුදුරුවො ඉවරයි.. අපිට බැහැ .. බොරුවට සොම හාමුදුරුවන්ව උඩ දාගන නටන්න යන්න එපා.. ජිවත් වෙලා ඉන්න වීරයින්ට ගෞරව කරන්න.. විරයෙක් කියන්නෙ වීරයෙක්... වීරයා හැමතැනදිම වීරයා. දෙශපාලනය කියන්නෙ බෞද්ධයින්ගෙ විෂයක් නෙමෙ. බෞද්ධයො දෙශපාලනය ගැන කතා කරන්නෙ නැහැ..
''මහණනි මට කරන උතුම්ම පුජාව ප්‍රතිපත්ති පුජාවයි '' බුදුහාමුදුරුවන්ගෙ වදන්..


මිය ගිය මිනිස්සු වෙනුවෙන් කඳුලු තොරණ් බලුප්.. පුජා එපා.. උන් වහන්සෙ දේශනා කරපු අඩි පාරෙ යන්න.... පුළුවන් නම්.. මන්දා මට නම් යන්න බැහැ.. හැබැයි ට්‍රයි එක ෆුල් ට්‍රයි එකක් දෙනවා.. මනුස්සයෙකුගෙ කැඩිච්ච බිදිච්ච හිතක් අල්ලන් .. '' උඹ හරි වටින වැඩක්නෙ කරෙ, නියමයි මචන්.. උඹව දකින එක සතුටක් මට..''.. එ වගෙ වචෙනෙකින් සංග්‍රාහා කරන එක ඇරෙන්න වෙන දෙයක් කරන්න අමාරුයි.

රටයි ජාතියයි .. ආගමයි ගැන මට හිතන්න ඔනා නැහැ..එව්වා ගැන හිතන්න නායකයො ඉන්නවා.. හැමදාම ජාතික අයිටිඑන් නාලිකාවල අපි දකිනවා බෞද්ධ නායකයින්ව. බෞද්ධ සංගම් වල සභාපතිලා, ලේකම්ලා කුලල් කාගන්න හැටි.. එකිනෙකාව මරාගන්න හැටි පාර මැද්දෙ.. මිනි මරුවන්ව රට පැටෙවෙන හැටි...අපෙ ප්‍රතිපත්ති හදන තිඹිරිගෙය ඇතුලෙ අවජාතකයින් නටද්දි , උන් රටෙ වැදගත්ම පරමාදර්ශයන් වෙන නිතීය, ආගම මෙහෙම විනාස කරද්දිත් සද්ද නොකර කටවහාගෙන ඉන්න එක තවත් එක වැදගත් සාධකයක් මම බෞද්ධයෙක් කියලා ඔප්පුවෙන.
බෞද්ධ හදවතක තියන සරල, සංසුන්නිහඬ බව විඳින බෞද්ධ හදවත් ලංකාවේ හැම තැනම බොහොම දුකසේ උනත් ජිවත් වෙනවා ඇස් දෙකෙන් දකිද්දි හරිම සතුටක් හිතට. එ මිනිස්සු තමයි මෙ රට මෙහෙමවත් ලස්සනට ඇදගෙන යන්නෙ.. මෙ රට මෙහෙම පවතින්නෙ ජනාධිපතිලා, ආර්තික මාහාචාරියලා ගෙ තිරණ හින්දා නෙමෙ...අවංක මිනිස්සු ටිකක් හරි තමන්ගෙ රාජකාරිය අවංකව කරන හින්දා..
මෙ වගෙ නිවට නින්දිතයො රැගුම් රඟන රටක ඉදන් මම මගෙ හිත සංතොසයෙන් ගෙනියන්න පුළුවන් හැමදෙම කරන්වා.. චොදනා නැහැ.. ඔයාලට පුලුවන් තරමක් ඔයාලා අරන් යන්න.. මම මට පුලුවන් තරමක් එකතු කරගන්නවා.. මම බලන්නෙ ගෙනියන්න පුළුවන් දෙවල් එකතු කරගන්න..