දුටු නොදුටු මිත්‍රයින් ගේ සැගව යැම්...

'රවා අයියෙ ධර්මෙ අයියා ගැන අරංචි වුණාද ' දුරකථනයෙ එහා පැත්තෙන් කතා කලෙ කැම්පස් එකෙ මල්ලි කෙනෙක්.
'මල්ලි ධර්මෙ අයියගෙ කවුද නැති වෙලා තියන්නෙ '
'අයියෙ ධර්මෙ අයියා නැති වෙලා තියන්නෙ '
'මොනවා.... මල්ලි මක් වෙලාද ...'
' බයික් එකෙ වැඩට යද්දි නවත්තලා තියන කන්ටෙනර් එක හැප්පිලා..'

...........

ධර්මෙ මගෙ විශ්වවිද්‍යාල මිත්‍රයෙක්. එයා ගිය මාර්තු මාසෙ 8 වැනිදා අනතුරකට ලක් වුනා. ජිවිතය නතරවුණා ධර්මෙගෙ එ අනතුරින්. මම ස්කුටියත් පන්නගෙන මල ගෙදර යද්දි මට මතක් වුණෙ ධර්මෙයි මමයි එකතු වෙලා කරපු දෙයක්. අපෙ දෙවැනි වසර පළවැනි සෙමෙස්ටර් එකෙ විභාගයට දවසක් තියෙද්දි අපි ලඟින්ම හිටපු චතුරන්ගගෙ තාත්තා නැති වුනා. ධර්මෙ මට කතාකරලා
'රවො අපි වැන් එකක යනවා උඹත් එනවද....'
ගෙදර යැමෙ අවශ්‍යතාවය තදින්ම තිබුනත් මම ත් නැග්ග මල ගෙදර යන්න...කොට්ටාව..හොමාගම.. ඉංගිරිය කොහෙන් කොහෙන් හරි අස්සෙන් ගිහින් රබර් වත්තක් මැද්දෙ තිබුනු ගෙදරකට සෙන්දු වුණා. කුඩා ගෙයක් 15 දෙනෙක් වත් හිටියෙ නැහැ අපි යද්දි. ගම්මානයක නෙමෙ පිහිටලා තිබුනෙ ගමක් ටිකක් ඇතින් තිබුනෙ. නැදෑයෙක් කියලත් කියන්න කවුරුවත් හිටියෙ නැහැ. අපි ටිකක් වෙලා ඉද්දි රැ වුනා. යහලුවන්ට හෙට විභාගෙ නිසා එන්න ඔනා වුණා. පුංචි වාදයක් ගියා. අද අපි කස්ටියම මෙතන නතර වෙනවද නැත්තම් බොර්ඩින් වලට ගිහින් පාඩම් කරලා හෙට විභාගෙ ලියනවද..

මම කාගෙවත් පැත්ත ගත්තෙ නැහැ... උඹලා යනවනම් මාත් එනවා, උඹලා ඉන්නවා නම් මාත් ඉන්නවා...

ධර්මෙ මට කිට්ටු කරලා
'රවා මචන් මුව මෙතන තනියම දාලා යන්න හිතෙන්නෙ නැහැ, බලහන් මිනිය තිබ්බට මිනියට තනි රකින්න කවුරුත් නැහැ , එකා එකා යනවා. මෙ ගමෙ එහාපැත්තෙ වුණුත් යනවා .. මට මචන් යන්න හිත දෙන්නෙ නැහැ... මම ඉන්නවා '
ධර්මෙ තමයි බැච් එකෙ රෙප් , පරිපාලනය අපිව නියොජනය කරන්නෙ එයා.

' මචන් උබ දන්නවානෙ මම ලෙක්චර් හතරකටවත් ගිහින් නැහැ. මම පාඩම් කරෙත් පොඩ්ඩයි, මට ලියන්නත් බැහැ, උඹ මාව යන්තම් C එකකින් ගොඩයන්න මට කියලා දිපන් පාන්දර බස් එකෙ යද්දි , මෙතනින් මටත් යන්න හිතෙන්නෙ නැහැ..'

මමයි ධර්මෙයි නතරවුනා මලගෙදර , කැම්පස් එකෙම කොල්ලො පස්දෙනයි නතර වුනෙ. අපි පස් දෙනා කතාවෙවි , බුලත් විට කකා එලි වෙනකම් වටෙ පිටෙ ඇවිදලා, සුද්ද කරලා, චතුරංගයා ලඟ දැවටි දැවටි උන්නා. අදුරණ 6 යි නාදුනන 7 දෙනෙකුයි ඔහෙ කියව කියව ඉන්නවා.. ඉදලා පාන්දර 5 හෙ බස් එකෙ ඉංගිරියට ආවා. එනකම්ම ධර්මෙ මට කියලා දුන්නෙ එක එක කරුණු ගැන විභාගෙට එන්න තියනව..
කැම්පස් එකට එලිවෙද්දි ඇවිල්ලා.
'ධර්මෙ මම පොඩ්ඩක් නිදාගන්නවා.. හොස්ටල් එකෙ උබ පොඩ්ඩක් මට කතා කරපන් එක්සැම් එකට විනාඩි 40ක් විතර තියලා.'

8.30 ට ධර්මෙ මාව හොයන් ඇවිල්ල මාව කීද්දුව.
අපි දෙන්න විභාගෙ ලිව්වා, දෙන්නම පාස් වුණා.
චතුරංගගෙ අම්මත් ඊට මාස දෙක තුනකට පස්සෙ නැති වුණා. චතුරංග ගෙ විශ්වවිද්‍යාල ගමන එතනින් නතර වුණා.
.....................
ධර්මෙ අන්තිම වතාවට මාත් එක්ක කතා කරෙ අනතුර වෙන්න දවස් දෙක තුනකට කලින්.

' මචන් මිනිස්සු අපෙ හිත හොදයි කියලා දැනගත්තු ගමන් අරින්න එන්නෙ.. වැඩ කරන තැන ගැන කියලා වැඩක් නැහැ... වැඩක් කරන්නෙ නැතුව ලොක්කට අල්ලන් ඉන්න උන් අගෙට තරු ගහාගෙන අපිට කොකා පෙන්නවනවා '

...........

ධර්මෙගෙ මරනෙන් තුන් මසක් යන්නට කලියෙන් මිත්‍රයෙ මට කතා කරලා කිව්වා ' මචන් අහවලා මැරිලා '
මම මෙ අන්තර්ජාල මිත්‍රයින්ව කිප දෙනාව ඉතාමත් ලෙන්ගතුව ඇසුරු කරත් .. මෙ මොහොතකට කලින් ඈත් වුන මිත්‍රයත් එක්ක ලෙංගතු ඇසුරක් ගොඩ නගා ගත්තෙ නැහැ. ඔහුව හිනස්සන්න , ඔහුගෙ දුක සැප බෙදාගන්න මම ලඟට ගියෙ නැහැ. අවුරුදු උත්සවයෙදි හමුවුණත් ඔහු හා කුළුපගව කතා බහා කරන්න, එල්ලි එල්ලි ඉන්න ගියෙ නැහැ.. මොකද මගෙ කටින් පිට වන වචන ටිකක් සැරයි. දහ දෙනෙක් ව හිනස්සද්දි එක කෙනෙක් ගෙ හිත රිදෙනවා. එ රිදෙන කෙනා අද අපෙන් වෙන් වුණ කෙනා වුනොත්, එ මනුස්සයගෙ හිත රිදුනොත් එක මම මට කර ගන්න ලොකු අනර්ථයක් හින්දා. අපි විහිලුවෙන් තහලුවෙන් කොච්චර හිටියත් මම මගෙ ජිවිතෙ ඉගෙන ගත්තු වැදගත්ම පාඩමක් අද ඉගෙන ගත්තා. වෙසක් දවසෙ.

.....

' මචන් නොම්මරෙ මැරිලා'
කිතුල්ගල ට්‍රිප් එකෙදි මුලින්ම හමුවුණ මිත්‍රයා, ගල්බැම්ම උඩ විදුරු දෙක තියාගෙන පැය කාලක් විතර කතා කරපු මිත්‍රයා, උගෙ මුහුණ, උගෙ හිනාව, හපුතලෙ ට්‍රිප් එකෙදි ත්‍රිවිල් කිරිත් එක්ක හිනා වුණ එ මිත්‍රයා, ඌ මාත් එක්ක ගත කරපු හැම මොහොතක්ම , එක තප්පයක් යන්න කලියෙන් එ සියල්ල හිතට දැනෙද්දි මම තව පාරක් ඇහැව්වා.
'මචන් ආපහු කියපන් '
'මචන් .......... මැරිලා'
එක ඇහෙනවත් එක්කම මගෙ හිතට නැගුනු සතුට එ මොහොතෙදිම නැතිවුනා. මොකද නැති වෙලා තියෙන්න අපෙ මිත්‍රයෙක් නිසා. සතුටයි , දුකයි දෙකම එකට දැනෙද්දි හිතට දැනන හැගිම පැහැදිලි කරන්න අපහසුයි.. එක හැගීමක් විතරයි.. එක හැගීමක්ම විතරයි.. මුකුත් නැති..