නිදහස් ගැලීම්....

මරු කතරෙ මිනිස් පුරෙ කොතනක වෙවා
මෙතේ බුදුන් පාමුල මා නෙලුමක් වෙවා.....

හිමිදිරියෙ මධ්‍යාහනේ සවසක වෙවා
හිමිබුදුවන මොහොතක මා බොමැඩ වෙවා...

බණ අසනා එය වඩනා මොහතක වෙවා
නිවන් දකින්නට ඔබ ලඟ මා නෙත් පිය වෙවා

මා කුඩා කල පටන් දහම් පාසල පහස ලැබුනත් ශරිරයෙන් වැඩෙත්ම සමාජයෙන් ලැබුන ආදර්ශයන් ගෙන් දුසිරිත් පුරුදු කිපයක් පුරුදු වෙනවා. පාසලෙදි සැමදා පන්සිල් ගත්තත් එය බොහොම සමාන්‍ය දෙයක් වුණා. පාලි භාෂාවෙන් අපි කොච්චර දෙවල් පාඩම් කර ගෙන තිබුනත් එවාගෙ සරල තෙරුම් පිලිබද වැඩි අවධානයක් යොමු කලෙ නැහැ. විශ්‍වවිද්‍යාලයට ඇතුල් විමත් සමගම අන්තර්ජාලයට පිවිසිමෙ අවස්ථාව ලැබෙනවා මට.  පොඩි කාලෙ ඉදන්ම දැනුමට ආසා කරපු මම අන්තර්ජාලය තුල බෞද්ධ අඩවි වලට පිවිසිලා එවගෙ සම්පුර්ණ පිටපතක් මගෙ පරිගණකය තුල හදා ගන්නවා teleport pro කියන මෘදුකාංගය භාවිතා කරලා. එවා හිමිට හිමිට කියවන්න ගන්නවා. හැමතිස්සෙම උත්සහා කරන්නෙ අනිත් මනුස්සයා නොකරන දෙයක් කරන්න. වැරදෙන්න හො හරියන්න අනිත් මනුස්සයො කරපු කරන දෙයක් කරද්දි එක මට තෘප්ත වෙන්නෙ නැහැ. ගණිත විෂයෙන් උසස් පෙල කලත් මහගම සේකර මහත්මයාගෙ තුංමං හන්දිය, ගම අමතකයි, ඇසෙ මතුව කදුලු බිදු ගෙන, මෙවා කෙරෙහි වැඩි අවධානයක් යොමු වෙනවා. මම බලාපොරොත්තු වුණ ජිවිතය මගෙන් ගිලිහිගෙන යත්ම පුහු තරඟයත්, පුහු ගර්වයත්, පුහු අභිමානයත් මුසු වුණ සමාජයකට මාව තල්ලු වෙනවා. මෙ අතරම මගෙ ඔලුව අනිත් මිනිස්සු ඉදිරියෙ කෙලින් තබා ගෙන කතා කිරිමට නොහැකි තරම් ලැජ්ජාවක් මගෙ ඔලුව ඇතුලෙන්ම නැගෙන සිදුවිම් කිපයක් සිදුවෙනවා. එවා බොහොම සාමන්‍ය දෙවල් කියලා මිනිස්සු අර්ථ දක්වන්නෙ. නමුත් එවා මගෙ ලොකයට බරපතල කරුනු. මෙ වෙනසයි, ලැජ්ජාවයි, දරාගන්න නොහැකිව සිනහව,  ආහාරය, විනොදයන්ගෙන් මිදිලා බොහොම හුදකලා ජිවිතයකට යොමු වෙනවා. ලඟ ඉන්න යහලුවො කිපදෙනා පමණක් ඇසුරු කරනවා. කල කිරිම් වලින් ගහණ වෙන මගෙ හිත "පැනලා සටන් කරනවද, නැත්තම් පැත්තකට වෙලා ඉන්නවද " යන්න තිරණය කරන්න පෙළබෙනවා.

මෙ අතරම මම දකිනවා කිපදෙනෙක්ගෙ මරණයන්. එයාලා මගෙ ඇස් ඉස්සරහා පණ අදින්නෙ, සමහරු වෙදනාවෙන්, සමහරු වෙදනාව යට කරගෙන සමබර මුහුනෙන්. අපි මෙ ගෙවන ගතකරන අවුරුදු ගණනාවම එක තැනකට ලඝු වෙනවා කියන දෙ දැනෙන්නෙ මට එතකොට. මොන මොන සෙල්ලම් දාලා නැටුවත් , මොන මොන ආගම් ඔලුවෙ දාගෙන දැඟලුවත් අන්තිමට අපි හැමොම එක තැනක එක විදියකට පස් වෙලා , අඟුරු වෙලා යන්න වෙනවා. අවුරුදු මිලියන ගාණක් තිස්සෙ සිදුවුණ සිදුවිම් පෙළක එක තිතක් වෙලා ඉන්න වෙලා හැමොටම. බ්ලොග් අවකාශය පුරාම විසිරි එහි දගලන සෙල්ලම් පෙන්වන සියලුම සාමාජිකයින් මා පුද්ගලිකව නොදැන සිටියත් දන්නා කිපදෙනාගෙ වෙහෙසිමත් දැගලිමත් දැක දැක නිහඩව පසකට වි සිටිම නොකල යුත්තක් බව මට වැටහෙනවා. " මල්ලි ඔක උඹ විතරක් නෙමෙ අපිත් දන්නවා.. එත් අපි දගලන්න ඔනා, අපි නටන්න ඔනා... මැරෙද්දි අපිත් යමක් කලා කියන දෙ දැනෙන්න ඔනා " .... මෙක වැඩිහිටි සහොදරයෙක්ගෙ කටින් පිට වෙද්දි මට දැනුනා මම තවමත් වයස 18 යි එතනින් පස්සෙ මගෙ වයස යැම නැවතුනා කියලා. කොතරම් හැල හැප්පිම් වල්ට මුහුණ දුන්නත් මම රැක ගත්තු මගෙ වයස දහඅටෙ මනස තවදුරටත් මට අවශ්‍ය නැහැ. මිනිස්සු පිස්සු කෙලිද්දි අනිත් මිනිස්සු එ මනුස්සයා දිහැ පිටින් බලලා " මොඩයෙක්, බුරුවෙක් " කියලා, සමහරු මගෙ මුහුණට නොකිව්වට මම නැති තැනදි මට මෙක කියලා තියනවා. අපි හැමොම එක එක පිස්සු නටන්නෙ මට දැනෙන විදියට. අපිට දැනෙන්නෙ වත් නැහැ අපි ගොඩක් මහන්සිවෙනවා මිනිස්සු කිප දෙනෙක්ව රැක ගන්න, ඔවුන්ගෙ පවුල්වල සැප පහසුව, සුව පහසුව උදෙසා. අපිට ලැබෙන කොටස හින්දා අපි වෙහෙසෙනවා.

මෙ හැම තැනදිම කොහොම හරි අපි අපෙ අච්චුවට හරියන විදියට බුදු දහම දාගන්නවා. අද විද්‍යාව, ගණිතය ඉගෙන ගත්තු මිනිස්සු බුදුදහම විද්‍යාත්මකයි කියලා ඔප්පු කරන්න දරණ වැයම දකිද්දි හිනා එනවා. ගොඩක් අයට විද්‍යාව ගණිතය බැරි හින්දද කොහෙද විද්‍යාව දන්න කෙනෙක් දෙයක් ප්‍රකාශ කරපුහාම එක මහා ඉහලින් පිළිගන්නවා. බුදු දහම විද්‍යාත්මක කරලා බටහිරට ඔබ්බන්න පුදුම වෙහෙසක් ගන්න මිනිස්සුන්ව දැකලා තියනවා. එයාලගෙ කතන්දර අහලා තියනවා. බුදු රැස් වලින් සෙල්ලම් පෙන් වනවා අහලා දැකලා තියනවා. අපි අපෙම ගහෙ මුලට හානි කරගෙන ඉවරයි. බටහිර මිනිස්සු පල්ලියෙන් මිදිලා භෞතිකයන්ගෙන් ගොඩාක් ඉදිරියට ගිහින් කියලා ඉතිහාස පොතක තිබුනා දැක්කා. ගොඩාක් ඉදිරියට ගිහින් එක පාර, එක තප්පරයකින් මිනිස්සු ලක්ෂ ගානක් අළු වත් ඉතිරි වෙන්නෙ නැති වෙන විදියට මරන්න ක්‍රම හදන්න තරම් ඉස්සරහට ගිහින්. ඇමරිකන් හමුදාව පරමානු බොම්බා දෙක දැම්මට පස්සෙ ජපන් හමුදාව යටත් වෙන රුප දසුන් කිපයක් මම දැක්කා. බලන්න එපැ ඇමරිකන් මනුස්සයගෙ තිබුන ආඩම්බරය. අනිත් අය කොටු කරගෙන යද්දි මම නිදහසෙ යනවා. වැරදෙන්න හො හරියන්න. අන්තිමට කල්පනා කරන්න ඇයි මම මෙක කියෙව්වෙ කියලා. මෙ ලියවිල්ලෙ කිසි තෙරුමක් නැහැ කියන දෙත් මෙක කියවපු මොඩකමත් කියලා හිතෙයි ඔයාලට. කමක් නැහැ දැන් ඉතින් කියවලා ඉවරයිනෙ.. මිට වැඩිය කාලෙ කන වැඩ කරනවානෙ කොහොමත්. කියෙව්වට ස්තුතියි... :D